بسم الله الرحمن الرحیم

خلاصه جلسه دوم پاسخ به شبهات استاد سید طاهر غفاری قره باغی (قسمت چهارم)

سوال 5: در قرآن کریم به جزئی ترین مسائل مثل نماز، روزه، حج، قصاص، و .... اشاره شده است. ولی به ولایت که این قدر مهم است به صورت صریح اشاره نشده است. ما آیه تطهیر و ... را قبول داریم ولی چرا به صورت صریح اشاره نشده است؟ مثلا اسم حضرت علی علیه السلام چرا در قرآن نیامده است؟

جواب سوال 5: این شبهه ای است که بعدا به آن پرداخت خواهیم کرد ولی یک جواب اجمالی آن عبارت از این است که پیامبر وقتی به صراحت از حضرت علی علیه السلام نام برد، منافقین آن قدر فتنه کردند. اگر صراحتًا در قرآن کریم نام حضرت علی علیه السلام می آمد چه فتنه ای بر پا می شد؟!

کسانی که بنا داشتند که ولایت حضرت علی علیه السلام را قبول نکنند در مقابل قرآن کریم از خود چه واکنشی نشان می دادند؟

یعنی می دیدند که دیگر با توجه به مبنای غلطشان قرآن قابل حفظ نیست. چرا که خود این قرآن بر ضد مطامع آن ها است. همین که اسم حضرت علی علیه السلام به صورت صریح در قرآن نیامده است زمینه آن شده است که قرآن کریم به صورت دست نخورده باقی بماند و تحریف نشود. حتی آن کسی که مخالف امیرالمومنین علیه السلام است (یعنی عمر) هم از این دم بزند که: حسبنا کتاب الله. کتاب خدا ما را بس است.

با این که با همین کتاب خدا قرار است که از امیرالمومنین علیه السلام دفاع شود اما اگر نام حضرت علی علیه السلام در قرآن می آمد، این خطر وجود داشت که مخالفین دست به تحریف قرآن زده و از آن دوری کنند. [همان طور که از احادیث صریح پیامبر در مورد ولایت علی علیه السلام دوری کردند.

و تحریف قرآن با وجود قدرت سیاسی و جو اختناقی که در اختیار آن ها بود چیزی دور از واقع نبود.]

مثل همین مطلب در مورد اذان هم مطرح است. اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمود: «نام حضرت علی علیه السلام را در اذان بیاورید» در این صورت دشمن علی علیه السلام از اذان فرار می کرد. به این دلیل که اسم حضرت علی علیه السلام در اذان نیامده است این ها دیدند که زمینه نفاق به آن ها این اجازه را می دهد که اذان را نگه دارند و با این حال بگویند ما علی علیه السلام را قبول نداریم. با این حال نام پیامبر را هم بگذارند و قبول کنند.

با ماندن قرآن و اذان اصل دین که نهالی 23 ساله است باقی می ماند و باقی ماندن اصل دین ضروری است هر چند که جمعی از مسلمانان وصی پیامبر را قبول نکنند. اگر اصرار و تصریح به ولایت حضرت علی علیه السلام در اذان و قرآن می شد ممکن بود منافق اصل دین را از بین برد و از بین بردن دین در زمانی که نهالی 23 ساله است کار سختی برای حزب نفاق نبود. این یک جواب اجمالی بود و بعدًا جواب های دیگری هم برای این سوال خواهیم داد.

مسائل تربیتی کاربردی:

در وادی مسائل کاربردی تربیتی به 2 مسأله اشاره می کنیم:

مسأله تربیتی1:

خلقیات اهل ایمان در عموم جوامع مخصوصًا در ارومیه یک آسیب های خاصی دارد. در محیطی به نام ارومیه حیاء وجود دارد. مردم ارومیه ذاتا انسان های با حیائی هستند. اما حیاء دو قسم است: یک حیای مثبت و یک حیای منفی.

با حیاء بودن کسی که اهل ارومیه است باعث شده است وقتی که می بیند در جائی گناهی می شود، مقیّد و مأخوذ به حیاء می شود و جسارت نمی کند و نهی از منکر نمی نماید. در مقابل فساد با جسارت برخورد نمی کند. این جسارت در اهل ارومیه کم است. این یک خلل و عیب است.

چرا در جامعه ما، چیزی به نام امر به معروف و نهی از منکر غریب است؟ یک قسمتِ غریب بودن امر به معروف و نهی از منکر از این جا ناشی است که اهل ارومیه، مقیّد و مأخوذ به حیاء هستند و خجالت می کشند!

این حس که «این شخص کیست که حریم خدا را هتک کند؟ و من باید با جدّیت و جسارت او را از این هتک حرمت و پرده دری نهی کنم» در اهل ارومیه ضعیف است.

چه باید کرد؟ این یک سوال است که جواب آن را برای جلسه بعد از شما می خواهیم چه کار کنیم تا ما در خودمان بر این ضعف غلبه کنیم؟

نتیجه این اقدام آن خواهد شد که امر به معروف و نهی از منکر در وجود ما رو به زنده شدن خواهد رفت و وضعیّت آن بهتر خواهد شد.

مسأله تربیتی 2

یک مسئله دیگر در باب مسائل کاربردی تربیتی و اخلاقی این است که در ارومیه، ضعف اراده وجود دارد. (نه اینکه فقط در ارومیه باشد بلکه ما فعلاً با ارومیه کار داریم) ما در جامعه خودمان احساس می کنیم که مردم ما مبتلا به ضعف اراده هستند. معمولاً تصمیمات مهم در بین افراد جامعه ما رایج نیست [در ارومیه، کارهای جمعیِ چشمگیر و مهم کم اتفاق می افتد]

با مسأله ای به نام «ضعف اراده» چه کار باید کرد؟

برای جلسه بعد در مورد این دو مسأله فکر کنید و راه حل ارائه فرمایید. http://s.taher.loxblog.ir/

والحمد لله ربِّ العالَمین

بسم الله الرحمن الرحیم

خلاصه جلسه دوم پاسخ به شبهات استاد سید طاهر غفاری قره باغی (قسمت سوم)

پرسش و پاسخ:

سوال 1: در اواخر عمر شریف پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضرت فرمود: قلم و دوات بیاورید تا چیزی بنویسیم که بعد از من گمراه نشوید. عمر گفت: این مرد هذیان می گوید! عمر این حرف نادرست را زد و آن جسارت را به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله کرد. پس چرا رسول خدا ادامه نداد و آن سخن مهم را نگفت تا مردم گمراه نشوند؟

جواب سوال 1: بنده معتقدم که پیامبر صلی الله علیه و آله مطلبش را گفت. اصلاً پیامبر آن درخواست را کرد تا نشان دهد که چه کسی به مقابله با پیامبر برخواهد خواست و با او مخالفت خواهد نمود. پیامبر با این درخواست باعث شد که این جریان نه تنها در کتب شیعه بلکه در مهمترین کتاب اهل سنت یعنی صحیح بخاری ثبت شود و تا قیام قیامت به همه انسان ها نشان داده شود که چه کسی بود که در مقابل پیامبر ایستاد و به پیامبر خدا توهین کرد.

پیامبر می خواست تا ما گمراه نشویم. با به وجود آمدن این جریان نشان داد که چه کسی ساز مخالف می زند و نمی خواهد مطلبی بیان شود که مایه نجات از گمراهی است.

عمر هم می دانست که پیامبر خدا چه چیزی را می خواهد بیان کند. چرا که مکرر در مکرر از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله این مطلب را که همان مضمون حدیث ثقلین است شنیده بود. با این کار خواست تا دهان پیامبر صلی الله علیه و آله را ببندد ولی عملاً خودش گفت که ای اهل عالم بدانید که این من بودم که در مقابل پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ایستادم.

فردای قیامت اگر خداوند متعال سوال کند که با چه حقی کسی را جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله قرار دادید که پیامبر را با تخلف و نافرمانی وداع کرد؟ چه جوابی می توانیم داشته باشیم؟ بلکه سند خواهیم آورد که پیامبر او را لعن کرد؛ به چه حقی کسی را که پیامبر لعن کرده است به عنوان جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله قبول کردید؟

سوال 2: وقتی که حضرت علی علیه السلام را دست بسته برای بیعت به مسجد می بردند و ناموسش را جلوی چشمش می زدند، او که شیر مرد عرب بود چرا مقابله نکرد؟

جواب سوال 2: صبر و تحمل و عدم برخورد با غاصبین خلافت و ظالمین به حضرت زهرا سلام الله علیها یک تکلیف و وظیفه الهی برای حضرت علی علیه السلام بود. در اسناد مباحث امامت این مطلب وجود دارد که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به عنوان تکلیف و وظیفه به حضرت علی علیه السلام وصیت فرمود که یا علی! بعد از من برای تو این اتفاقات پیش خواهد آمد و وظیفه تو صبر است.

وقتی که حضرت علی علیه السلام را دست بسته و با زور برای بیعت با ابوبکر به مسجد می بردند، یهودی مسلمان شد. گفتند فلانی! مگر الآن وقت مسلمان شدن است؟! چندین سال پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدی و مسلمان نشدی. الآن چه دیدی که مسلمان شدی؟! گفت: من این مرد را می شناسم و در جنگ ها جنگاوری او را دیده ام. او همان علی است و پیر نشده است و در نهایت قدرت خود است. تا کنون شائبة این بود که شاید او به دنبال قدرت و مقام است. ولی حالا که این طور صبورانه می رود معلوم می شود که حق است و یک حقی او را وادار به صبر نموده است.

در تاریخ است که در یک مرحله حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها از امیرالمومنین علیه السلام در خواست اقدام بر علیه غاصبین خلافت کرد و حضرت امیرالمومنین علیه السلام فرمود: یا زهرا! اگر می خواهی این صدای اذان و نام پدرت باقی بماند فعلاً وظیفه ما صبر است.

حضرات ائمه معصومین علیهم السلام امام بودند و تکلیف ایشان از طرف خدای متعال مشخص بود و اهل هوا و هوس نبودند. با آن صبری که کردند، 5 نفر شیعه الآن به بیش از 150 میلیون شیعه رسیده است.

این صبر کردن هم یک دستور الهی است و مسأله امامت یک مساله شخصی نیست. بلکه تکلیف امیرالمومنین علی علیه السلام از طرف وجود مقدس نبی اکرم صلی الله علیه و آله روشن شده بود و امر به صبر کرده بود و فرموده بود: باید صبر کنی. وقتی امیرالمومنین علیه السلام این سخن را شنید آن قدر این مساله بر او گران آمد که بلند شد و نشست. چرا که مسأله ناموس خیلی بزرگ است. مخصوصًا این که ناموس و ودیعه رسول الله صلی الله علیه و آله باشد. حضرت فرمود: یا علی! باید صبر کنی.

سوال 3: چگونه ثابت کنیم که در آن زمان عترت فقط حضرت علی علیه السلام بوده است و دیگران نیستند؟

جواب سوال3: عترت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فقط حضرت امیرالمومنین علیه السلام نیست اما اتفاق شیعه و سنی بر این واقع است که حضرت علی علیه السلام قطعًا جزو اهل بیت و عترت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است و برای این مطلب به سند خاصی نیاز نداریم و اصلاً اختلاف ما با اهل سنت بر سر این نیست که آن ها بگویند: عمر و ابوبکر و عثمان جزو عترت هستند وما بگوییم نیستند.

علاوه بر این که پیامبر اکرمصلی الله علیه و آله به طور عام به همراهی با عترت خویش سفارش نموده است در مواقف دیگر بالخصوص به همراهی با حضرت علی علیه السلام سفارش فرموده است.

سوال 4: اهل سنت می گویند: ما سنّی هستیم و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، در حدیث ثقلین، عترتی نفرموده است بلکه فرموده است: «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و سنّتی». با توجه به این حدیث که به جای «عترتی»، «سنتی » دارد فرمایشات شما چگونه حقّانیت شیعه را در تبعیت از اهل بیت و عترت پیامبر صلی الله علیه و آله ثابت می کند؟

جواب سوال 4: در جلسه بعد ان شاء الله تعالی منابع حدیث ثقلین در اختیار حضّار محترم قرار خواهد گرفت و باید اسناد این حدیث شریف نبوی در همه ی خانه ها موجود بوده و نگهداری شود؛ در مقابل این روایت شریف و عبارت «کتاب الله و عترتی» گفته اند: پیامبر فرموده است: «کتاب الله و سنتی» یعنی: «من در میان شما کتاب خدا و سنت خودم را می گذارم» از آن ها سوال می کنیم که این روایت در کجا نقل شده است؟ خود مخالفین که می خواهند در مقابل حدیث ثقلین این روایت را نشان دهند یک روایت بدون سند به ما ارائه می دهند. ما دین خودمان را بدون سند قبول نمی کنیم. از زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه آله وسلّم بیش از هزار و چهار صد سال می گذرد؛ وقتی که شما سخنی را به پیامبر نسبت می دهند چرا یک روایت بدون سند می آورید؟ چرا ما در مقابل روایتی که هم در منابع شیعه و هم در منابع سنّی وجود دارد و مسلّم است که از پیامبر صلی الله علیه و آله صادر شده است یک روایت بدون سند را قبول کنیم؟!

ان شا الله آن روایت را هم خواهیم آورد و نشان خواهیم داد که این روایت جعلی است؛ شیطنت یک عده است تا در مقابل عترت و اهل بیت، سنّت را عَلَم کند در حالی که عترت هم کسانی جز عاملین واقعی به سنت واقعی پیامبر نیستند و عاملین و مروّجین واقعی سنّت پیامبر همین عترت طاهرین سلام الله علیهم اجمعین هستند چرا که بعد از عمر به حضرت علی علیه السلام گفتند: یا علی! بیا و به کتاب خدا و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و طریقه عمر و ابوبکر عمل کن. حضرت فرمود: من با کتاب خدا و سنت پیامبر پیش خواهم رفت. آن دو را به پیامبر نچسبانید. گفتند: نمی شود! ما قبول نمی کنیم! پس کسی که به درستی موظف به کتاب خدا و سنّت پیامبر است حضرت علی علیه السلام است که موظف و ملتزم است به این که از سنت پیامبر صلی الله علیه و آله فاصله نگیرد و اما همین روایت که (و سنتی) دارد حتی در منابع اهل سنت هم با ضعف روبرو است و ثابت شده نیست.

باید سند این روایت را هم نقل کنیم تا معلوم شود که چقدر بی ریشه و ضعیف السند است:

ضعف روایت « ... و سنتی»:

علاوه بر حدیث ثقلین که در آن عبارت «کتاب الله و عترتی» آمده است در میان روایات اهل سنت عبارت «کتاب الله و سنتی» یا «کتاب الله و سنة نبیه » به چشم می خورد که بیشترین فحص و تحقیق در این زمینه در کتاب شریف «راهنمای حقیقت» از صفحه 410 تا صفحه 418 تالیف حضرت آیت الله العظمی سبحانی دام ظله العالی مشاهده شد که به چهار صورت نقل شده است:

یکی از آن چهار صورت از کتاب موطّأ مالک بدون سند و به صورت مرسل نقل شده است. در سه مورد دیگر، سندی که در آن ها ذکر شده است به شهادت عده ای از رجالیین اهل سنت در این اسناد کسانی مانند صالح بن موسی الطلحی و اسماعیل بن ابی اویس و پدرش ابی اویس و کثیر بن عبدالله بن عمرو واقع شده اند. اینان همگی به شهادت بعضی از رجالین اهل سنت ضعیف، غیر قابل اعتماد و یا کذّاب و دروغگو معرفی شده اند. مثلاً در حق کثیر از امام شافعی نقل کرده اند: «کثیر از ارکان کذب است.» مثلاً یحیی بن معین، راوی شناس اهل سنت، صالح بن موسی و اسماعیل بن اویس و پدرش را غیر قابل اعتماد دانسته است و نسائی، یکی از امامان اهل سنت، گفته که اسماعیل موثق نیست. حال ابی هریرة هم روشن است. لذا هیچ کدام از اسناد مذکور قابل اعتماد نمی باشند و در مقابل حدیث ثقلین به هیچ وجه قابل بررسی و اعتنا نمی باشد.

سوال 5: در قرآن کریم به جزئی ترین مسائل مثل نماز، روزه، حج، قصاص، و .... اشاره شده است. ولی به ولایت که این قدر مهم است به صورت صریح اشاره نشده است. ما آیه تطهیر و ... را قبول داریم ولی چرا به صورت صریح اشاره نشده است؟ مثلا اسم حضرت علی علیه السلام چرا در قرآن نیامده است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

خلاصه جلسه دوم پاسخ به شبهات استاد سید طاهر غفاری قره باغی (قسمت دوم)

...

شبهه اول:

یک شبهه این است که چرا شیعه بر شیعه گری خود اصرار دارد؟ اگر شیعه از تشیع خود برگردد دیگر اسم شیعه و سنی حذف می شود و فقط اسم اسلام در برابر کفار مطرح می شود. چرا شیعه این قدر بر موجودیت خود اصرار می کند؟! این اصرار بر تشیع منشأ این می شود که گروهی به نام سلفی های نادان و عقب مانده پیدا می شوند و افراد بسیاری را سر می برند.

اگر شیعه موجودیت خود را رها کند و کوتاه بیاید چه می شود؟ حالا چه فرقی دارد که حضرت علی علیه السلام حاکم نشد و عمر حاکم شد به هر حال تمام شده و رفته است چرا بر زنده کردن این جریانات گذشته اصرار می کنید؟!

این شبهه، ذهن عده ای از جمله شیعیان را هم برخود مشغول کرده است.

ما باید بحث را از همین نقطه شروع نماییم چرا که در سایر اعتقادات (به حسب ظاهر) با اهل سنت اختلافی نداریم.

لیست اعتقادات شیعه عبارت است از 1-توحید 2- نبوت 3-معاد. به حسب ظاهر شیعه و سنی در این سه اعتقاد اساسی با هم اختلافی ندارند ولی وقتی که در مسیر کامل کردن اعتقادات اصل دیگری به این سه اصل افزوده می شود، شیعه شیعه می گردد. و آن اصل، مسأله امامت است (البته بعدًا به صورت آشکار بیان خواهیم کرد که توحیدی که شیعه و از اهل بیت علیهم السلام گرفته است با توحیدی که اهل سنت از آن دم می زند فرق دارد و توحیدی که در دست اهل سنت است یک توحید انحرافی است).

امامتِ 12 امام معصوم علیهم السلام، شیعة 12 امامی درست می کند و این مجموعه تکمیل شده (یعنی: توحید+نبوت+معاد+امامت)، عقاید شیعه است.

ما معتقدیم که اهل سنت از اسلام فاصله پیدا کرده اند و تشیع چیزی غیر از اسلام نیست. ما به این دلیل شیعه هستیم که مسلمان هستیم و اصلا مسلمان باید شیعه باشد و اسلام سنی ها در واقع یک اسلام منحرف و نادرست است.

سوال: مگر سنی ها مسلمان نیستند؟!

جواب: باید بررسی کنیم تا ببینیم مسلمان هستند یا نه!

سوال: آخر می گویند: ما مسلمان هستیم!

جواب: گفتن آن ها کافی نیست! باید بررسی کنیم تا معلوم شود!

اول باید ببینیم اسلام چیست؟ و ثانیًا باید ببینیم چه کسی اسلام را گرفته و مسلمان شده و چه کسی اسلام را رها کرده و مسلمان نیست.

بدون تعارف و دعوا و بدون هیچ گونه غرض ورزی باید ببینیم خداوند در قرآن کریم مسلمانان را چگونه معرفی می کند و بعد نه یک کلمه از اسلام کم کنیم و نه یک کلمه به اسلام بیافزاییم. ما باید برای فردای قیامت جواب آماده کنیم.

ریشه و اساس مکتب تشیّع یک سلسله از آیات قران کریم است که دلالت می کند بر این که نباید در مقابل امر خدا و امر رسول خدا چون و چرا نمود.

ریشه تشیع، قرآن کریم است. همان آیه ای که می فرماید: مسلمان نباید در مقابل دستور خدا چون و چرا نماید:

فَلاَ وَ رَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّىَ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسْلِيمًا ﴿۶۵ نساء﴾

نه ای پیامبر ! قسم به پروردگار تو (خدا قسم می خورد) این ها ایمان نمی آورند تا آن زمان که کاملاً قبول کنند که در اختلاف ما بینشان و در درگیری هایشان تو را حکم و داور قبول کنند. و بعد از داوری تو و هر حکمی که تو کردی در درون خودشان نسبت به آن حکم احساس تنگی نکنند و حکم تورا صد در صد قبول کنند و همین که تو گفتی دیگر قضیه تمام شود و کاملاً تسلیم امر تو شوند. فقط در این صورت است که ایمان آورده اند و گر نه، نه.

خداوند ایمان را از مسلمانان به این شرط قبول می کند که در مقابل حکم پیامبر چون و چرا نکند.

زیربنای تشیع این است که شیعه در عمل به این حکم قرآنی خداوند که مورد قبول همه مسلمانان است تعارف و تسامح نمی کند؛ شیعه بدعت را حرام می داند.

دین نباید تحریف شود و ما هم نباید از دین منحرف شویم.

تحریف دین و انحراف از جاده دین هر دو ممنوع هستند.

تحریف نشدن دین به این است که هر چیزی که پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده است بدون چون و چرا و بدون کم و کاست مورد قبول واقع شود چرا که این مجموعه، همان دینِ کامل است.

دین خدا همین است و یکی است و دوتا نیست.

قرآن کریم کسانی را که به بعضی احکام الهی ایمان می آورند و نسبت به بعضی دیگر آن کافر می شوند مذمت می کند و آن ها را اهل ایمان نمی داند « یؤمنون ببعض الکتاب و یکفرون ببعض » ایمان آن است که در مقابل خدا، خودت را کنار بکشی و تنها خدا حکم نماید.

ریشه ی تشیع عبارت از این است که تکلیف دینی قطعی دارد تا از تحریف دین اجتناب کند و شیعه، حتی یک جزء از دین را با چیز دیگر عوض نخواهد کرد و دین را کم و زیاد نخواهد نمود و بعد از این که دین را شناخت از آن منحرف هم نخواهد شد. این اساس است.

خوب حالا ما با سنی ها اختلاف داریم؛ سنی ها می گویند: خداوند امامی را بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نصب نکرده است ما می گوییم خداوند، امام نصب کرده است.

دلیل این سخن شیعه چیست؟

شیعه می گوید: دلیل ما فرمایش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است. بیایید تا ببینیم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در این مورد چه فرموده است؟

علت پیدایش شیعه، ضرورت تمسک به کلام پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که باید بدون چون و چرا دریافت شود. مبادا به خیال خود چیزی را مصلحت ندانیم و جایی از دین را عوض کنیم و در دین خدا دخل و تصرف نماییم. مگر که پیام الهی بیاید و دین را تخفیف دهد. این تغییر حکم الهی نسخ نامیده می شود به این معنی که یک حکم موقتی از طرف خداوند متعال وضع شده است ولی دیگر بعد از مدتی صلاح نیست که ادامه پیدا کند در این صورت خداوند به خود پیامبر دستور می دهد که آن حکم را بر دارد مانند حکم آمیزش جنسی در ماه مبارک رمضان که قبلاً مطلقًا حرام بود ولی بعدًا در شب های ماه مبارک رمضان اجازه داده شد.

دستور الهی را فقط دستور الهی می تواند نسخ کند وظیفه دیگران فقط تبعیت است اساس تشیع همین تبعیت بی چون و چرا از خداوند و رسول خدا است.

ان شاء الله نحوه استفاده نصب امام را از فرمایشات پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله بیان خواهیم کرد و شروع داستان و سر فصل سخن هم حدیث ثقلین است.

بیش از 1350 سال از زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می گذرد. در این مدت طولانی خطرات زیادی متوجه اسلام و مسلمین است مسلمانان در معرض گمراهی واقع شده اند در مقام چاره جویی و بیان چاره ی رهایی از این خطرات پیامبر اکرم صلی الله عله و آله فرموده اند که این راه را بروید تا گمراه نشوید. ان شاء الله اسناد این سخن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را در جلسه بعد کاملاً بیان خواهیم کرد. شیعه باید این اسناد را در خانه هایشان حفظ نموده و به فرزندان خود آموزش دهند تا آن ها را از گمراهی نجات بخشند. این راهی که پیامبر صلی الله علیه و آله نشان داده است همان مضمون حدیث ثقلین است؛ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

انی تارک فیکم الثقلین ما ان تمسکتم بهما لن تضلّوا بعدی ابدًا کتاب الله و عترتی اهل بیتی.

من دو چیز ارزشمند و گرانبها در بین شما می گذارم تا زمانی که محکم از این دو چیز گرفته اید هرگز گمراه نخواهید شد.

(پس پیامبر صلی الله علیه و آله می دانست که خطر گمراهی در پیش است. خداوند می دانست و به پیامبرش هم گفته بود.) پیامبر اسلام رمز نجات از گمراهی را در دو چیز معرفی کرد: یکی کتاب خدا و دیگری اهل بیت و عترت من است اگر این ها را محکم بگیرید گمراه نمی شوید. در بعضی از روایت ها این طور است که فرمود:

به این دو، چیزی را یاد ندهید چرا که این دو از شما داناترند. پشت سر آن ها حرکت کنید و از آن ها جلوتر نیافتید.

اگر ما ثابت کنیم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این سخن را فرموده است. پس باید به دنبال این سخن پیامبر صلی الله علیه و آله باشیم.

خواهیم دید که اصل این حدیث را هم شیعه و هم اهل سنت نقل کرده اند.

یا رسول الله! صلی الله علیه و آله ما نمی خواهیم گمراه شویم چه کار کنیم؟

پیامبر هم حکم فرموده که همراه قرآن و همراه عترت باشید.

در جواب خواهیم گفت :چشم!

حضرت نفرمود: با خلیفه اول باشید. نفرمود با خلیفه دوم باشید.

بلکه فرمود: با قرآن و اهل بیت علیهم السلام همراه باشید تا هرگز گمراه نشوید.

این تاریخ تولد شیعه است.

قرآن فرمود :اگر مومن هستی نباید بعد از حکم پیامبر اعتراض کنی و راه دیگری را بروی.

یک طائفه اندکی (که شاید 5 نفر بودند و بعدًا 7 نفر شدند و بعد 10 نفر شدند و ... ) گفتند: ما از قرآن و اهل بیت فاصله پیدا نخواهیم کرد. هزاران نفر راه دیگری پیمودند و از اهل بیت پیامبر فاصله گرفتند.

حال که پیامبر صلی الله علیه وآاله این سخن را فرموده است قبول کنیم یا نه؟!

اگر قبول نکنیم سخن قرآن ما را غیر مومن خواهد خواند. چرا که در مقابل پیامبر صلی الله علیه و آله برای خودمان تشکیلات درست کرده ایم.

پس تسلیم در برابر خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله محقق نمی شود مگر این که ما با حضرت علی علیه السلام و قرآن باشیم.

ان شا الله در جلسه آینده اسناد این حدیث را به روشنی تقدیم خواهیم کرد و ما این حدیث را جزئی از شناسنامه شیعه معرفی خواهیم کرد.

پرسش و پاسخ: